Εδώ και τρία χρόνια και ειδικότερα μετά τη διακοπή τη περίοδο του κορονοϊού, ο Γιάννης Τσάρτσαλης δε βρίσκεται πλέον στους πάγκους και αναμφίβολα η απουσία του είναι αισθητή στον χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.
Το Epsm24 αναζήτησε τον «στρατηγό» και τον βρήκε. Ο ίδιος αποδέχθηκε τη πρόσκληση μας να μιλήσει στο Epsm24 και στον City Of Primo 106.1, μιλώντας εφ’όλης της ύλης του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και της καριέρας του.
«Θα το σκεφτόμουν να επιστρέψω αλλά ίσως από άλλο πόστο»
Τι κάνει αυτό το διάστημα, αν ασχολείται με το ποδόσφαιρο: «Όχι δεν ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο εδώ και 3 χρόνια. Στα 68 μου σταμάτησα αλλά ήθελα οπωσδήποτε να κλείσω τα 38 χρόνια καριέρας όπως άρχισα το 81-82 με επιτυχία. Ήρθαν τα πράγματα έτσι που δεν πήγαν καλά στις τελευταίες μου παρουσίες, βγήκε και μια πικρία που δεν έπρεπε. Ε μετά έτυχαν και τα δύο χρόνια κλεισίματος λόγω καραντίνας. Και κάπου εκεί λέω φτάνει δε χρειάζεσαι και δε σε χρειάζονται πλέον.»
Αν πηγαίνει στα γήπεδα: «Δε παρακολουθώ πολύ αγώνες. Διαβάζω όμως ενημερώνομαι για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Έχω μια εικόνα για τις κινήσεις των ομάδων, αλλά σε γήπεδο για αγώνες όχι δε παρακολουθώ.»
Αν προκύψει πρόταση: «Υπάρχουν τόσα νέα αξιόλογα παιδιά πλέον, θα το σκεφτόμουν ίσως από κάποιο άλλο πόστο αν θα μπορούσα να βοηθήσω και μου ζητούσαν τις υπηρεσίες μου. Ας μείνει χώρος σε αυτά τα νέα αξιόλογα παιδιά που έχουν και επιτυχίες, να μπορέσουν να κάνουν τη καριέρα τους και να δώσουν αυτά που μπορούν στο ποδόσφαιρο. Νομίζω όμως ότι ο κύκλος έχει κλείσει. Είναι και πολλά χρόνια. Είναι 37 χρόνια.»
Αν τον κούρασε το ποδόσφαιρο: «Ποτέ δε με κούρασε. Τους πρώτους μήνες που δε πήγαινα στο γήπεδο, όταν ερχόταν η ώρα 3.30 έβαζα μπρος καταλάθος το αμάξι για να πάω στο γήπεδο. Είναι τόσο καλά τα χρόνια, πέρασα τόσες ωραίες στιγμές. Δεν ήταν μόνο οι τίτλοι και οι πρωτιές και όλα αυτά. Σε ομάδα που πήγαινα, έχω κάνει σε ομάδες 5 χρόνια, 4 χρόνια και 3 χρόνια, δημιουργούσαμε πολύ ωραίο κλίμα. Φτιάχναμε έτσι τη κατάσταση που αγαπούσαμε ο ένας τον άλλον. Το βασικότερο αρκετοί νόμιζαν ότι εγώ πήγαινα κάπου εκ του ασφαλούς, σε ομάδα με καλά ρόστερ, με τα ονόματα τα μεγάλα και άρα λέγανε ότι έτσι μπορεί ο Τσάρτσαλης να φέρει την επιτυχία. Ωστόσο κάνουν λάθος. Δεν υπήρχε καμία ομάδα που βρισκόμουν εγώ, που να μην ήταν το ανανεωμένο το ρόστερ, με νέα παιδιά, και αυτό το θεωρούσα πολύ πιο μεγάλη επιτυχία αυτό από μια άνοδο. Σε καμία ομάδα δεν έτυχε να πάω λόγω παικταράδων όπως κάποιοι έλεγαν ότι πήγαινα εκ του ασφαλούς. Ακόμα και στις τελευταίες χρονιές, που ήθελα να κλείσω με επιτυχία, που υπήρχε πίεση στον Παύλο Μελά να πρωταγωνιστήσουμε και εγώ εμπιστεύτηκα αρκετά παιδιά της ακαδημίας που είχαν βασικό ρόλο, δεν ήταν απλά συμμετοχικοί.»
«Όλοι οι προπονητές έχουν γούρια. Έτσι και εγώ αλλά δε τρελαινόμουν κιόλας…»
Για τη μαύρη ομπρέλα: «Έχει μείνει αυτό με τα γούρια. Δε συνδύαζα μόνο αυτό. Ήμουν άνοιξη σε μια κερκίδα και βλέπαμε με κάτι φίλους τον αγώνα και ενώ ήταν ντάλα ο ήλιος, όλοι κρύφτηκαν και εγώ απλά προλάμβανα τις καταστάσεις. Δεν υπάρχει προπονητής που να μην έχει τα γούρια του. Του κάθε προπονητή, του έχει βγει κάτι καλό και μετά το κρατάει. Αλλά μη φανταστείτε ότι είχα τρέλα με τα γούρια, ότι τρελαινόμουν δηλαδή.»
«Οι παράγοντες τα παλιότερα χρόνια ήταν πολύ πιο απαιτητικοί σε σχέση με σήμερα»
Ποιες διαφορές διακρίνει στους ποδοσφαιριστές, στους οπαδούς, τα γήπεδα και τους παράγοντες, όλα αυτά τα χρόνια, από την αρχή της καριέρας του μέχρι σήμερα: «Σίγουρα έχουν αλλάξει πολλά. Είναι σαφώς καλύτερα τα πράγματα, έχουν γίνει πολλά γήπεδα, αρκετά πλαστικά κλπ. Οι παράγοντες τότε ήταν πιο απαιτητικοί από ότι σήμερα. Ήταν μεγάλη υπόθεση να κερδίσεις εμπιστοσύνη του παράγοντα τότε, τους αλλάζανε τους προπονητές σαν τα πουκάμισα. Δεν υπήρχε αποτυχία στο λεξιλόγιο τους, δεν υπήρχε δεύτερη κουβέντα μετά από αποτυχία. Τελείωνες. Σε μια αποτυχία που είχα το πρώτο δίμηνο σε μια ομάδα, απολύθηκα θυμάμαι διότι μετά από δύο νίκες που κάναμε με 7-1 και 6-0, έφερα ισοπαλία στο τρίτο παιχνίδι με 1-1 μέσα στα Μουδανιά. Μπαίναν και άλλα πράγματα μέσα. Υπήρχαν φιλίες με άλλο συνάδελφο και τέτοια.Πέρασα όμως από πολλές ομάδες που κάθισα πολλά χρόνια στον πάγκο τους, στον Αστέρα Αμπελοκήπων, στον Καμπανιακό, όπου είχαμε δημιουργήσει ένα ωραίο κλίμα. Το να ζήσεις σε εποχές με 2500 κόσμο στα σύρματα και να τα ανταπεξέλθεις, αντιλαμβάνεσαι ότι έπρεπε αυτούς να τους κερδίσεις.
«Παλιά είχαμε 5 ώρες σχολείο και μετά φεύγαμε για μπάλα. Σήμερα τα παιδιά έχουν 7 ώρες σχολείο και μετά Αγγλικά και φροντιστήρια. »
«Έχω την εντύπωση ότι τότε δεν υπήρχαν τόσα πολλά πράγματα για τα παιδιά. Το 7ωρο στο σχολείο, μετά να πάνε αγγλικά, επιπλέον φροντιστήρια και άλλα τόσα. Εμάς τότε το ποδόσφαιρο ήταν η αρρώστια μας. Τελειώναμε το 5ωρο στο σχολείο μας και μετά πηγαίναμε στο γήπεδο και καθόμαστε τρεις και τέσσερις ώρες. Γαλουχηθήκαμε κάπως διαφορετικά σε σχέση με τα σημερινά παιδιά. Εγώ στα 13 έκανα δελτίο στον Παύλο Μελά και δύο χρόνια αργότερα έπαιξα το 66′ το πρώτο επίσημο μου παιχνίδι και οι πρώτες κουβέντες του προπονητή ήταν «Τι κάνεις ρε…». Και όμως αντέχαμε σε αυτή τη πίεση. Ίσως και της μεγάλης δυσκολίας των ημερών να επηρεάζουν τα σημερινά παιδιά.»
Με ποια ομάδα δέθηκε περισσότερο, ένιωσε σαν το σπίτι του: «Δε θα ξεχωρίσω καμία ομάδα. Είτε στον Ορφέα Ηλιούπολης που ξεκίνησα στα 29 τη προπονητική μου, πέρασα 11 χρόνια εκεί. Έκανα φίλους με πολλά παιδιά και ήταν όμορφα. Πέρασα όμως πάρα πολύ καλά χρόνια τα τελευταία τέσσερα στον Καμπανιακό, που ήταν φανταστικά. Παλεύαμε με Καλαμαριά, Σκύδρα, το Κορδελιό του Αντίνου την επόμενη χρονιά και έκανα φανταστικούς φίλους. Φυσικά δε μπορώ να ξεχάσω αυτά τα 6 χρόνια στον Αστέρα Αμπελοκήπων. Έξι χρόνια με έξι διαφορετικούς προέδρους. Μου έχει μείνει αυτό. Με νέα παιδιά με μικρά παιδιά. Ήταν μεγάλη υπόθεση. Φυσικά δε μπορώ να αφήσω εκτός τον Παύλο Μελά, την ομάδα που ξεκίνησα από 13 χρονών. Την αγάπη μου, από οποιονδήποτε άλλον υπάρχει στον Παύλο Μελά. Η πρώτη χρονιά πήγε όπως τα προγραμματίσαμε και τη δεύτερη μιλήσαμε με τον κύριο Σαρβανίδη ,έγινε αυτό που έγινε με το μπαράζ και βγήκαμε στη Γ’ Εθνική. Το 2001-02 έκατσα για πρώτη φορά στον Παύλο Μελά.»
Εδώ ολόκληρη η συνέντευξη του Γιάννη Τσάρτσαλη στο παρακάτω ηχητικό