Ο λόγος που φωνάζαμε όλοι εμείς για την άμεση έναρξη των ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων είχαμε συγκεκριμένο λόγο.
Σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους της τελευταίας δεκαετίας που βιώνουν οι ελληνικές οικογένειες και όχι μόνο, ήταν αναγκαίο να αρχίσει σύντομα το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Για να επιστρέψουμε όλοι στη κανονικότητα και να γυρίσουμε στα γήπεδα. Οι ποδοσφαιριστές για να παίξουν, οι προπονητές να κοουτσάρουν, οι διαιτητές για να σφυρίξουν και ο κόσμος για να καθίσει να περάσει ένα όμορφο δίωρο στη κερκίδα ενός γηπέδου και να παρακολουθήσει τη τοπική του ομάδα.
Πραγματικά τα πρώτα δείγματα των πρώτων αγωνιστικών είναι άκρως ελπιδοφόρα αφού στη πλειοψηφία των γηπέδων, ο φίλαθλος κόσμος «αγκάλιασε» τις προσπάθειες των διοικήσεων και τα παιδιά της γειτονιάς τους και του χωριού τους. Στη Σταυρούπολη, στη Γέφυρα, στη Σίνδο, στην Ηλιούπολη, στη Πολίχνη, στις Συκιές, στον Εύοσμο (Αγροτικός Αστέρας), στον Άγιο Βασίλειο, στο Μελισσοχώρι και σε ακόμα αρκετά γήπεδα, οι κερκίδες των γηπέδων που είχαν σκέπαστρο, γέμισαν κόσμο παρά την βροχόπτωση.
Ένα γεγονός που έρχεται να μας γεμίσει αισιοδοξία για το μέλλον του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου μέσα στα τόσα αρνητικά που συμβαίνουν καθημερινά.