Ο Ιερόθεος Γιαμουρίδης μίλησε στο Epsm24.gr και στον City Of Primo 106.1 τη περασμένη Κυριακή, μιλώντας για όλη την επικαιρότητα, για την ΑΠΕΛ, τη μέχρι πρότινος ομάδα του Μακεδονικό Λητής αλλά και για τα συχνά περιστατικά όπου ασθενοφόρα κάνουν να εμφανιστούν αρκετή ώρα στα γήπεδα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.
Κάθε Κυριακή 11.00-13.00 η εκπομπή του Epsm24.gr στον City Of Primo 106.1
Για την ΑΠΕΛ: «Πιστεύω θα μπορούσε η ΑΠΕΛ να βρίσκεται τουλάχιστον στην Α’ κατηγορία. Το πρόβλημα είναι απλό έως σύνθετο. Όλες οι ομάδες που πήγαν στις μεγάλες κατηγορίες, δε κοιτούσαν αρχικά πως θα σταθεροποιηθούν. Στεναχωριέμαι γιατί πέρασα από τον Λαγκαδά, έζησα μεγάλες στιγμές τρία χρόνια και δεν είναι μια ομάδα που τη ξεχνάς εύκολα. Θα μπορούσε να ξεκινήσει από το μηδέν, χωρίς τυμπανοκρουσίες, με βήματα σταθερά, να δημιουργήσουν μια ακαδημία, μια κυψέλη για τα παιδιά του Λαγκαδά. Και ας είναι στη Β’ και στη Γ’ κατηγορία. Για τον Λαγκαδά είναι αδιανόητο να μη μπορεί να φτιαχτεί αυτό το πράγμα. Υπάρχουν παιδιά που πάνε στις γύρω ακαδημίες, αντί να γίνεται το ανάποδο. Αυτό είναι άτοπο.»
Για τον Μακεδονικό Λητής: «Ξεκίνησα κανονικά προετοιμασία με την ομάδα, συμφωνήσαμε να συνεχίσαμε, δυστυχώς όμως το πρότζεκτ που εκπονήσαμε, το οποίο προέβλεπε να κάνουμε πρόταση περίπου σε 15 παιδιών των γύρω περιοχών και να τα δώσουμε παραστάσεις στην Α1. Δε με απασχολούσε αν θα πάρουμε πρωτάθλημα ή όχι, εμένα με ένοιαζε να δουλέψω με 20 νεαρά παιδιά, δυστυχώς όμως από τα 14 που κάναμε πρόταση, ούτε ένα δε δέχθηκε να έρθει στην ομάδα. Πολλές από τις δικαιολογίες που ακούσαμε ήταν ότι η Α1 έχει πολλές υποχρεώσεις. Ξέραν ότι εφόσον έρθουν στη Λητή μαζί μου θα δουλεύανε πραγματικά, δυστυχώς όμως δε το θέλανε αυτό. Τους είπα όμως ότι είναι φιλόδοξοι μόνο στα λόγια. Όλους αυτούς που βλέπουμε στη τηλεόραση, δεν έγιναν ξαφνικά από τη μια μέρα στην άλλη ποδοσφαιριστές, δουλέψανε πάρα πολύ και φτάσανε εκεί που φτάσανε. Και δυστυχώς δεν είδα ούτε έναν που να έχει πραγματικές φιλοδοξίες. Με αποτέλεσμα να πηγαίνω προπόνηση με 6-10 άτομα, κάτι που δε το άντεξα και αποχώρησα»
Για τις νέες γενιές ποδοσφαιριστών: «Θυμάμαι όταν μπήκα στους ερασιτέχνες του Μακεδονικού είχε απίστευτη χαρά. Τη νιώθω ακόμα και τώρα. Εδώ πλέον κοιτάνε να υπερηφανευτούν όταν θα κάνουν έναν λογαριασμό στα σόσιαλ μίντια και θα αποκτήσουν χιλιάδες λάικ και ακόλουθους. Μαθηματικά, οδηγούμαστε σε αδιέξοδο στον αθλητισμό. Πέρα από το γεγονός ότι θα έχουν επιπτώσεις στην υγεία τους με τη καθιστική ζωή. Για εμάς ξεκινούσα από τα 28-30 ξεκινούσε η καθιστική ζωή, πλέον ξεκινάει από τα 9-10. Ο μόνος αγώνας δίνουν στα μαθήματα και στα αγγλικά. Η καθιστική ζωή είναι και ένας από τους λόγους που γίνονται τα παιδιά παχύσαρκα.»
Ως ΕΚΑΒίτης μια απάντηση για τις τεράστιες καθυστερήσεις των ασθενοφόρων σε κλήσεις που γίνονται από ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές στα γήπεδα και που οφείλεται: «Οι λόγοι είναι απλοί αλλά και δυσνόητη. Η έλλειψη προσωπικού είναι ένας λόγος και ο οποίος εντάθηκε με το μέτρο της αναστολής των ανεμβολίαστων. Περίπου 30 συνάδελφοι δε δουλεύουν επειδή είναι ανεμβολίαστοι. Ξεκάθαρα πρέπει να τελειώνει αυτό το θέμα, τα παιδιά να γυρίσουν στη δουλειά και να βοηθήσουν το σύστημα υγείας. Τώρα όλα τα μέτρα έχουν αρθεί, έχει γίνει και σε άλλες χώρες. Για όλα υπάρχουν λύσεις και αυτές έρχονται μέσα απο επιχειρήματα και όχι με ύβρεις, γιατί ορισμένοι συνάδελφοι ξέφυγαν, αλλά τους καταλαβαίνω γιατί έχασαν τη δουλειά τους, πρόκειται για τις οικογένειες τους. Επίσης σημαντικός παράγοντας είναι η έλλειψη ασθενοφόρων. Για να πάρεις ένα ανταλλακτικό για το ασθενοφόρο, χρειάζεται η ίδια διαδικασία που ακολουθούν όλες οι υπηρεσίες. Στη πυρσβεστική σήμερα χρειάζεται ανταλλακτικό, αύριο το παίρνει. Κάτι που δεν ισχύει στα ασθενοφόρα. Επίσης πολύ σημαντικός παράγοντας είναι η κακή χρήση του ασθενοφόρου. Δεν μπορεί να φωνάξεις ένα ασθενοφόρο σε ένα γήπεδο μια ρήξη χιαστού, όταν ο ασθενής θα χειρουργηθεί μετά από 2-3 εβδομάδες. Ενώ για το κάταγμα που έσπασε το πόδι και χρειάζεται άμεση βοήθεια, εκεί ναι χρειάζεται ασθενοφόρο. Το ασθενοφόρο δεν είναι ταχυμεταφορά, είναι άμεση βοήθεια. Το ασθενοφόρο καλείται να δώσει βοήθεια στο τόπο του ατυχήματος και μετά να φροντίσουν για την ασφαλή μεταφορά τους στο νοσοκομείο.»