Αυτό που συμβαίνει το φετινό καλοκαίρι κάνει ιδιαίτερη εντύπωση και ιδιαίτερα στις ομάδες της Α1, εκεί που όσο και να πεις το οργανωτικό επίπεδο -λέμε τώρα- είναι λίγο καλύτερο από τις υπόλοιπες ερασιτεχνικές κατηγορίες.
Καθημερινά βλέπουμε μεταγραφικές κινήσεις ομάδων, με ωραίες φωτογραφίες ,χαμόγελα και γενικά ένα κλίμα ευφορίας, ωστόσο δεν μπορεί να πει κανείς ότι ισχύει το ίδιο και για τους παίκτες που βρίσκονται ήδη στο δυναμικό αυτών των ομάδων. Ο λόγος; Ότι κανείς από τη διοίκηση δεν επικοινωνεί μαζί τους προκειμένου να μάθουν τι γίνεται με το δικό τους μέλλον. Και όντως. Είναι άξιο απορίας. Κάνω μεταγραφές και μετά ενημερώνω τους παίκτες μου τι θα κάνω; Ανακοινώνω μεταγραφές αλλά για το υπάρχον ρόστερ έχει ο θεός;
«Έχουμε στόχο να ανέβουμε», «Έχουμε στόχο να πρωταγωνιστήσουμε» κλπ. ακούμε ανά διαστήματα, αλλά… δεν έχουμε έναν άνθρωπο-συνδετικό κρίκο με τους παίκτες, έναν φροντιστή να πλύνει τις στολές, έναν άνθρωπο να τρέξει τα μητρώα κλπ. έναν άνθρωπο της ομάδας που να επικοινωνεί με τους ρεπόρτερ του χώρου.
Τα χρόνια που ο πρόεδρος τα έκανε όλα έχουν τελειώσει.
Και η ιστορία έχει δείξει ότι όσο υψηλούς στόχους και να βάλεις στα λόγια, αν δεν διαθέτεις τα στοιχειώδη σε θέματα οργάνωσης και επικοινωνίας, τότε όχι απλά δε θα κρατήσει για πολύ το όνειρο, αλλά μαθηματικά θα πάρεις τον αντίθετο δρόμο. Και όταν κάποιος παλεύει μόνος του σε όλα τα κομμάτια, παρά τη καλή του πρόθεση, είναι σχεδόν βέβαιο ότι έρχεται άμεσα και η στιγμή που θα παρακαλάει να φύγει από το χώρο του ποδοσφαίρου γιατί δεν έχει έναν-δύο ανθρώπους στηρίγματα δίπλα του.
Ότι παίκτες και να έχεις στο ρόστερ σου, εάν δε φροντίσεις να αποκτήσεις τα στοιχειώδη ως σύλλογος τότε θα απέχεις κατά πολύ από τον στόχο που έχεις θέσει. Εάν έχεις θέσει….