«Ξένους» διαιτητές ζήτησαν οι Ακρίτες Συκεών για το υπόλοιπο των πλέι οφ στις αναμετρήσεις τους, εννοώντας διαιτητές από άλλους νομούς φυσικά μιας και ξένος διαιτητής για ερασιτεχνικό αγώνα είναι σχεδόν αδύνατο.
Δε θα κρίνω αν είναι δικαιολογημένα ή όχι τα παράπονα των ανθρώπων των Ακριτών, ωστόσο με αφορμή την πρόσφατη ανακοίνωση τους, μου ήρθε μια συγκεκριμένη σκέψη, ένα εύλογο ερώτημα αλλά και ένα συμπέρασμα. Το ερώτημα; Οι ομάδες θα «επιλέγουν» διαιτητές ή οι διαιτητές θα «επιλέγουν» αγώνες; Και εξηγούμαι.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια υπήρχε η «πολυτέλεια» όταν κάποιος παράγοντας πίστευε ότι κάποιος διαιτητής αδικεί την ομάδα του, να βγάλει σχετική ανακοίνωση ακόμη και να ζητήσει την εξαίρεση του. Το έκανε γιατί ήξερε ότι υπήρχαν πολλές επιλογές. Και σήμερα μπορεί να το κάνει αυτό αλλά με κάποιες νέες παραμέτρους.
Δεδομένης της έλλειψης ποσότητας αλλά και πιθανότατα και ποιότητας στις νέες γενιές διαιτητών (αναλογικά να το πάρουμε), τους καλούς διαιτητές θα τους ψάχνουμε με το κιάλι. Με λίγα λόγια σήμερα θεωρείται πολυτέλεια να μας «παίζει» ένας έμπειρος πρωτοκλασάτος διαιτητής, όπου αυτό μπορεί να συμβεί 2-3 φορές το χρόνο.
Αν τις εξαλείψουμε και αυτές, τότε ο παράγοντας θεωρεί ότι θα τον «παίξει» κάποιος καλύτερος; Πιστεύει ότι θα έχει καλύτερες διαιτησίες στο μέλλον απορρίπτοντας τους Elite για τα τοπικά;
Να σημειωθεί ότι αν ένας αξιολογημένος διαιτητής έχει «φορτωμένο» πρόγραμμα με τις υποχρεώσεις του στις επαγγελματικές κατηγορίες, μπορεί να αρνηθεί στην επιτροπή διαιτησίας να «παίξει» κάποιον ερασιτεχνικό ποδοσφαιρικό αγώνα της Ένωσης του. Δηλαδή, λιγότεροι διαιτητές και λιγότεροι καλοί διαιτητές.
Άρα φτάνουμε στο συμπέρασμα, ότι βρισκόμαστε στην εποχή που οι αξιολογημένοι διαιτητές έχουν τη δυνατότητα να διαλέγουν τους αγώνες ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου που θα παίξουν και όχι όπου οι ομάδες θα ζητάνε αξιολογημένο ή όχι. Και να ζητάνε δηλαδή, είναι στη κρίση των αξιολογημένων εάν θα δεχθούν να παίξουν ή όχι.